“Ik probeer bewuste keuzes te maken”
Ze werkt al bijna haar hele loopbaan in ‘duurzame’ functies. En bij grote financiële bedrijven. Babs Dijkshoorn weet wat haar te doen staat. “We hoeven mensen niet meer te overtuigen van de urgentie en het belang van een duurzame samenleving. We moeten ervoor zorgen dat iedereen mee kan.”
Het gesprek vindt plaats aan de Handelsweg in Zeist. Babs Dijkshoorn heeft zo’n anderhalf jaar geleden het stokje overgenomen van Liesbeth van der Kruit als directeur Duurzaamheid. Haar benoeming bij Achmea heeft “de nodige reacties” losgemaakt. Ze moet lachen als de vergelijking wordt gemaakt van een Ajax-voetballer die naar Feyenoord overstapt. “Ik was helemaal niet bezig om weg te gaan bij NN. Maar als er zo’n mooie positie op je pad komt …”
Dijkshoorn twijfelt. Ze wikt en weegt haar woorden zorgvuldig. En besluit dan dat ze helemaal geen vergelijking wil maken tussen Achmea en NN. “Ik heb het naar mijn zin hier, voel me op mijn plek. Tegelijkertijd heb ik een mooie tijd bij NN gehad.”
Persoonlijk
Babs Dijkshoorn (1971) is sinds september 2022 directeur Duurzaamheid bij Achmea. Daarvoor is ze bijna twaalf jaar Head of Sustainability geweest bij NN Group en weer daarvoor heeft ze zo’n twaalf jaar gewerkt bij Fortis en ABN AMRO. Ze heeft rechten gestudeerd aan de Universiteit van Utrecht.
Dijkshoorn woont met man Paul in Utrecht. Hun zoon studeert in Groningen en hun dochter zal, na een tussenjaar in het buitenland, in Leiden gaan studeren.
Bescheiden
De uitspraak typeert Dijkshoorn. Ze is bescheiden, zowel privé als in haar werk. “We zien allemaal wat er gebeurt in de wereld en kunnen onze eigen bijdrage leveren. Ik lever de grootste bijdrage via mijn werk. De financiële sector heeft een spilfunctie in de economie en in de samenleving. Bij Achmea nemen we die verantwoordelijkheid serieus. Wij spreken met bedrijven over de verduurzaming van hun bedrijfsvoering. Zowel met bedrijven die we verzekeren als met bedrijven waarin we beleggen. Met klanten hebben we het vooral over preventieve maatregelen tegen overstromingen of over andere klimaatgerelateerde ontwikkelingen. Ik kan soms blij worden van kleine stapjes. Bijvoorbeeld als klanten hun tegels in de tuin vervangen door groen.”
Zelf probeert ze ook in haar privéleven om bewuste keuzes te maken. “Dat zit vaak in kleine dingen. Lampen uit als ik wegga, kraan dicht, verwarming laag. ‘Oooooh duurzaam!’ roepen mijn kinderen dan. Ook denk ik steeds vaker nog een keer extra na of ik dat vestje, die tas of schoenen wel moet kopen. En ik ben bewust met voeding bezig.”
Internationale Vrouwendag
Op 8 maart is het Internationale Vrouwendag. Dijkshoorn heeft er “niet per se” wat mee. Het is belangrijk om aandacht aan te besteden. Gelijkheid is niet overal even vanzelfsprekend, maar ze zal niet snel de barricaden opgaan.
Reden is dat ze bij Achmea weinig verschil merkt in de behandeling tussen mannen en vrouwen. “In de cijfers zie je dat helaas nog niet helemaal terug. Een derde van ons topmanagement is vrouw. Binnen onze Raad van Bestuur is de verdeling overigens wel 50-50. En bovendien hebben wij met Bianca Tetteroo een vrouwelijke CEO.”
Ze durft de stelling niet aan dat Achmea nu anders wordt geleid, met een vrouw aan het roer. “Vrouwen hebben misschien aandacht voor andere dingen. Ze zijn sensitiever, kunnen goed luisteren en zijn minder met zichzelf bezig. Maar eerlijk gezegd denk ik dat het meer van de persoon afhangt hoe er wordt leiding gegeven dan van het geslacht.”
"Ik kan soms blij worden van kleine stapjes. Bijvoorbeeld als klanten hun tegels in de tuin vervangen door groen"
"Ik ben liever de captain in het veld dan de coach in de dug-out"
Captain in plaats van coach
Op de vraag hoe ze zelf leiding geeft, antwoordt ze gevat dat haar collega’s dat maar moeten beantwoorden. “Ik heb wel eens gehoord dat ik eigenwijs en redelijk koppig kan zijn. Maar ik hoop dat mijn collega’s als antwoord geven dat ik open/toegankelijk ben, en veel vrijheid en verantwoordelijkheid geef. Verder vind ik een prettige samenwerking belangrijk. En een beetje humor kan ook nooit kwaad. Elkaar regelmatig zien, is fijn. Dat helpt bij een fijne samenwerking. Daarom zijn we minimaal één dag per week als afdeling op kantoor. Ik hoop dat dat meer kan worden, want op kantoor ontstaat er toch een ander dynamiek.”
Dijkshoorn heeft zo’n acht tot tien mensen onder haar hoede en noemt zichzelf liever ‘de captain in het veld’ dan ‘de coach in de dug-out’. “Je mag het ook een meewerkend voorvrouw noemen. Wij hebben een ambitieuze duurzaamheidsagenda, met doelen voor alle onderdelen bij Achmea. In piektijden, bijvoorbeeld met het uitkomen van een jaarverslag of ten tijde van ESG-ratings, moeten we elkaar helpen. Zeker op dat soort momenten wil ik er graag voor mijn medewerkers zijn.”
Trainee bij Fortis
Ze is nog geen coach, bijvoorbeeld van jonge vrouwen binnen Achmea, maar het idee spreekt haar wel aan. “Zowel extern als intern geef ik geregeld presentaties, ook voor trainees. Meisjes, jonge vrouwen komen dan na afloop naar me toe. Zij staan nog aan het begin van hun loopbaan en ik vind het leuk om hun ambitie te zien. Ik help ze graag.”
Dijkshoorn begon haar eigen loopbaan (“carrière vind ik zo’n stom woord”) bij Fortis. Als management trainee in 1998. “Natuurlijk was dat een andere tijd, maar grappig genoeg was de verdeling man-vrouw in dat klasje wel al 50-50.”
Ze ziet ook weinig verschil tussen banken en verzekeraars als het gaat om diversiteit. Er zijn wel andere verschillen tussen de twee bloedgroepen. “In mijn tijd bij Fortis en later ABN AMRO ging het meer over kansen en het creëren van financiële mogelijkheden, terwijl verzekeraars vanuit het perspectief van risicobeperking werken. Zij zijn met protectie en solidariteit bezig. Ik vind verzekeraars ook meer bescheiden. Ze praten minder graag over zichzelf. Het gaat altijd over de klant.”
"Onze klanten snappen dat wij risico’s verzekeren, maar hebben niet altijd door dat we hun premies ook beleggen"
Duurzaam samenleven
Maar verzekeraars zijn ook grote institutionele beleggers. En Dijkshoorn heeft het idee dat klanten bij banken al vaak niet doorhebben wat er met hun (spaar)geld gebeurt. “Bij verzekeraars is dat besef nog wat verder weg. Onze klanten snappen dat wij risico’s verzekeren, maar hebben niet altijd door dat we hun premies ook beleggen. Ik zie het als een belangrijke taak om te laten zien hoe we dat op een verantwoorde en duurzame manier doen.”
Met diverse partners wil ze een positieve bijdrage leveren aan de grote maatschappelijke vraagstukken. “Bij Achmea is Duurzaam Samen Leven het vertrekpunt voor alles wat we doen. We willen oplossingen bieden op het gebied van wonen en werken, mobiliteit, gezondheid en inkomen. Als een klant zijn woning verduurzaamt, is dat namelijk beter voor de wereld, maar ook beter voor de portemonnee van die klant.”
Polarisatie
In de huidige tijdgeest hoeft Dijkshoorn het niet zozeer te hebben van haar overtuigingskracht. Zowel de urgentie als het belang van duurzaamheid is inmiddels overal wel behoorlijk doorgedrongen. “Sterker nog, de verwachtingen van onze stakeholders nemen alleen maar toe. Dat geldt voor nieuwe medewerkers die duurzaamheid hoog in het vaandel hebben staan, maar dat geldt zeker ook voor klanten, investeerders en toezichthouders. Het is nu zaak om iedereen mee te krijgen in de transitie.”
En dat is, al met al, nog een behoorlijke kluif, voorspelt Dijkshoorn. “De discussie wordt harder. Wie draagt welke verantwoordelijkheid? En tot hoever reikt die? De polarisatie neemt toe, maar daar schieten we niks mee op. We moeten het samen doen: de financiële sector, de overheid én de klant. Er wordt nu nadrukkelijk naar de financiële sector gekeken, als duwer, als trekker, als aanjager. Dat doen we allemaal graag, maar we hebben ook kaders van de overheid nodig, liefst op internationaal niveau. We gaan nu iets te veel de ene dag naar links en de andere dag naar rechts. Kijk maar naar de VS waar de discussie op dit moment enorm aan het verharden is. Ineens is ESG niet meer zo belangrijk. Sterker nog, het wordt in bepaalde staten tegengewerkt. Grote spelers stappen uit internationale samenwerkingsverbanden en ik maak me daar eerlijk gezegd wel zorgen om.”
"Ik heb niks te verbergen, maar ik houd er niet zo van om over mezelf te praten”
Koffieafspraak
Over haar eigen doel is Dijkshoorn helder. “We moeten als sector (inter)nationale doelen halen. Dat betekent simpel vertaald dat we vooruit moeten kijken, in oplossingen moeten denken. Duurzaamheid moet een integraal onderdeel zijn van onze bedrijfsstrategie. Wij moeten onze bijdrage leveren. Dat geldt voor Achmea, met elf miljoen klanten, maar dat geldt natuurlijk voor de hele sector. Hoe bescheiden jouw bijdrage soms ook is, iedereen moet meedoen.”
De kreet valt weer: bescheiden. Het is als een jas die Dijkshoorn past. “Ik heb niks te verbergen, maar ik houd er niet zo van om over mezelf te praten.”
Groot netwerk
Ze is geboren en getogen in Zeist, in een gezin met twee jongere broertjes. “Het schijnt dat ik vroeger naar iedereen zwaaide op straat en ‘hi’ riep tegen iedereen die maar in mijn buurt kwam.”
Aan zo’n spontane begroeting heeft ze ooit een koffieafspraak overgehouden. Met een man die ze slechts van gezicht kende en die een bestuurder van Fortis bleek te zijn. Het was het begin van haar eerste vaste baan, als secretaris van de Raad van Bestuur. En uiteindelijk heeft die geïnteresseerde houding naar andere mensen en organisaties haar een aanzienlijk netwerk opgeleverd. “Ik ken veel mensen. Zowel binnen als buiten de bedrijfstak.”
Agrarische roots
Haar moeder was doktersassistent en is later omgeschoold tot binnenhuisarchitect. Haar vader was en is dierenarts met een eigen praktijk. “Ik vond het mooi als ik af en toe mocht helpen, bijvoorbeeld bij operaties. Mijn vader (78) werkt nog steeds. Hij heeft de praktijk vorig jaar verkocht, maar vindt nog steeds dat hij de beste dierenarts van Nederland is. Ik vind dat mooi, dat vakmanschap en die trots.”
De lessen die Dijkshoorn van haar ouders heeft meegekregen, geeft ze onbewust door aan haar eigen zoon en dochter. “De familie van mijn vader was agrarisch en de familie van mijn moeder had een delicatessenwinkel. Impliciet heb ik meegekregen dat je hard moet werken en dat people en planet ertoe doen. Ik ben altijd heel vrij gelaten om mijn eigen ding te doen. Dat kopieer ik onbewust naar mijn eigen kinderen. Ik vind het belangrijk dat ze open in de wereld staan en nieuwsgierig zijn.”
Haar dochter zit momenteel voor drie maanden in Australië, net achttien jaar oud. Uiteraard maakt ze zich zo nu en dan zorgen. “Het is mijn mans’ schuld”, zegt ze lachend. “Hij heeft na zijn studie een jaar in Sydney gewerkt en onze kinderen aangespoord ook naar het buitenland te gaan. Vorig jaar zat mijn zoon in Australië, hij werkte op een farm met 40.000 schapen. Toch dat agrarische bloed. Kennelijk heb ik iets doorgegeven.”
"Ik vind het belangrijk dat mijn kinderen open in de wereld staan en nieuwsgierig zijn"
Balsporten
Ontspannen doet Dijkshoorn het liefst buiten. “Ik heb niet zoveel met een sportschool. Al die apparaten. Eigenlijk leef ik pas op als er een bal bij komt kijken.”
Ze heeft lang gehockeyd en is zo’n tien jaar geleden overgestapt op golf. “Ik zit nu op handicap 17. Het leuke aan golf is dat je het samen doet, maar eigenlijk een spelletje tegen jezelf speelt.”
Ze gooit haar handen in de lucht bij de laatste vraag. Of ze nog dromen heeft? “Haha, bij dit soort vragen denk ik altijd: wat ben ik saai. Eerlijk? Ik zou – als ik later groot ben – wel een rol in de medische wereld willen hebben. In het management van een ziekenhuis. Of in de biofarmaceutische wereld. Of op televisie. En natuurlijk staan een paar mooie reizen ook nog op mijn verlanglijst. Reizen biedt je verschillende inzichten. Je leert over andere culturen. Het verruimt je blik. En je begrip!”
(Tekst: Miranda de Groene - Fotografie: Ivar Pel)
Was dit nuttig?